ساخت آتش بدون استفاده از منبع حرارتی!

هشدار: اینجانب بردیا ایراجیان در مقابل هر گونه اتفاق یا صدماتی که برای شما در این آزمایشات  بیافتد، پاسخگو نیستم و مسئولیتی ندارم.

منتظر مقالات بعدی من باشید!

اگر مشکلی در این مقاله دیدید، حتما و حتما به من اطلاع دهید!

ویرایش 2: اشتباه های علمی اصلاح شد.

  

 بدون مقدمه اول در مورد تیتر باید بگم که  حتما الان با خود می گویید که خب با ذره­ بین یا با فندک آتش روشن می کنم یا .... خب من منظورم روشن کردن آتش بدون همه ی اینها بود. فکر کنید می خواهید شعبده بازی کنید و دهن همه را تا زمین باز کنید. شاید هم خیلی مسخره باشد. چون طرف مقابل شما ممکن است خدای شیمی یا از این جور چیزا باشد. به هر حال شاید روشن کردن آتش با مواد شیمیایی برای شما جالب باشد...

در این جور واکنش ها با افزودن یک ماده ی دیگر که یا کاتالیزگر و یا سوخت بوده و یا ماهیت ماده باعث واکنش می شود، واکنش آغاز می شود. یا به عبارتی ترکیب انرژی فعال سازی خودش را از ماده ای که اضافه می شود، می گیرد. با افزودن این مواد (مثل آب) یکی از اجزا که جز اکسنده است با اکسیژن ترکیب میشود. همان طور که می دانید واکنش های اکسایش عموما گرماده هستند. واکنش های اکسایشی که ما خواهیم گفت ما با تولید شعله هم همراه است که کاغذ یا چیز دیگری را می سوزاند. در واقع گرما و شعله باعث مشتعل شدن می شود. می توانید زیر ترکیباتی که ما گفتیم کاغذ بگذارید تا اتش بگیرد.

ترکیب مشهور پتاسیم پرمنگنات و گلیسیرین:

مقداری پتاسیم پرمنگنات (KMnO₄) به عنوان اکسنده و گلیسیرین (C₃H₅(OH)­­₃) به عنوان سوخت را به نسبت 3 به 1 روی هم میریزیم (اول پرمنگنات را به صورت کوه در می آوریم و چاله ای در آن ایجاد می کنیم. سپس گلیسیرین را داخل چاله می ریزیم.) حالا از یک حقه ی قدیمی استفاده کرده روی کوه مقداری آب میریزیم. البته تف بهتر جواب می دهد ولی ممکن است واکنش جلوی صورتتان رخ دهد یا با کمی پرمنگنات دهنتان را شیرین کنید. (من خودم در این زمینه تجربه دارم. پرمنگنات واقعا شیرین است ولی اصلا توصیه نمی کنم آن را مزه کنید!)

14KMnO4 + 4C3H5(OH)3 --> 7K2CO3 + 7Mn2O3 +5CO2 +16H2O

آمونیم نیترات و روی با (آب و الکل) یا هیدروکلریدریک اسید:

آمونیم نیترات (NH₄NO₃)  با روی (Zn)  و کمی نشادر (آمونیوم کلرید – NH₄Cl) با آب یک دودزا تولید می کنند که هم شعله و هم حرارت زیاد دارد. کافی است مواد را با با نسبت های آمونیم نیترات 5، روی 3 و نشادر 2 قسمت جرمی را با هم ترکیب کرده و به آن محلول آب و اتانول (به نسبت 1 به 1 حجمی) را به آن بیافزایید. آتش میگیرد ولی دودش سمی است.همین طور می توانید به جای آب هیدروکلریدریک اسید (HCl) بیافزایید. در این آخری در اوایل واکنش به علت تولید HCl(البته هیدروکلریدریک اسید محلول این گاز در آب است که در اثر حرارت از حالت محلول در می آید. این جا هم جنین اتفاقی می افتد.) دود حاصل، اسیدی است.

دلیل این واکنش ها این است که آمونیم نیترات با الکل و هیدروکلریدریک اسید واکنش میدهد. روی و آمونیم نیترات با رطوبت انرژی فعال سازی خود را گرفته و واکنش را اغاز می کنند. این رطوبت معمولا از رطوبت هوا گرفته میشود. پس آب کاتالیزگر است. روی هم در این واکنش سوخت است. الکل و هیدروکلریدریک اسید هم با آمونیم نیترات واکنش می دهند.

پتاسیم کلرات و شکر و اسید سولفوریک

 به این صورت که پتاسیم کلرات (KClO₃) جز اکسنده را پودر کرده و آن را با شکر (C₁₂H₂₂O₁₁) به عنوان سوخت با نسبت 5 به 3 ترکیب می کنیم. دقت کنید می توانید از نسبت های 3 به 2 هم استفاده کنید. مواد را مثل کوه کرده و وسط آن چاله­ای ایجاد می کنیم. سپس چند قطره اسید سولفوریک (H₂SO₄) را با فاصله به روی چاله اضافه می کنیم.

سدیم پراکسید و روی یا پوشال چوب و آب

سدیم پراکسید (Na₂O₂) یک اکسنده به شکل بلور های بی بو و زرد کمرنگ است. این ماده هم مثل سدیم با آب واکنش میدهد.

 هشدار: سدیم پراکسید هرگز نباید با پوست تماس پیدا کند زیرا سبب سوختگی می شود.

کافی است از همین خاصیت استفاده کنید تا با آب پوشال چوبی را مشتعل کنید! خب حدود 0.4 گرم سدیم پراکسید را روی پوشال (نقش سوخت) ریخته و بلافاصله چند قطره آب روی آن بریزید. واکنش انجام می شود.  (تصویر 2)
بهتر است این آزمایش را در بشر انجام ندهید چون ممکن است باعث ترک خوردن بشر یا شکستن آن شده و ذرات شیشه را به اطراف پرت کند. همین طور می توانید به چای پوشال از پودر روی استفاده کنید.

اسید سولفوریک و پتاسیم پرمنگنات

در واقع ما با ترکیب اسید سولفوریک و پرمنگنات، منگنز هپتاکسید (ماده اکسنده – MnO₇) می سازیم. پرمنگنات و سولفوریک اسید را طوری باهم ترکیب کنید که مایع غلیظی حاصل شود. حالا هر ماده ای که خاصیت اشتعال پذیری دارد، در تماس با این ترکیب می سوزد. مثل: چوب، کاغذ، استون ، فیتیله یا ... در واقع این ترکیب در صورت تماس با ماده اشتعال پذیر دما را بالا برده و سبب می شود جسم مورد نظر انرژی فعال سازی خود را بگیرد. اگر اسم ترکیب منگنز هپتاکسید و استون را شنیدید، ان هم از این دسته است چرا که همان طو که گفته شد این ماده با استون هم واکنش می دهد. حتی می توانید روی کاغذ آغشته به استون منگنز هپتاکسید خود را بریزید. اما من تا حالا این کا رو نکردم. مُردید به من ربطی نداره.

تجربه سال 93: می خواستم با اکسید کردن ایزوپروپیل الکل آن را به کتون و بعد تحت اکسایش سخت به کربوکسیلیک اسید (2-پروپانوییک اسید) تبدیل کنم. اما اسید را رقیق نکردم و موقع اضافه کردن الکل در بشر آتش سوزی به راه افتاد و بخاری سبز رنگ تولید شد که 100% به علت وجود ترکیبات منگز دار است.